حسن انتخابات و گفتمان ریاکاری

انتخابات خوب است. چه رای بدهی چه رای ندهی. چه آنرا تحریم و بایکوت کنی و چه تایید. چرا که در هر دو صورت یکی را برگزیده ای. انتخابات خوب است چون تنها در انتخابات است که باید تصمیم بگیری، که تحریم و بایکوت و یا تایید و تصدیق کنی. در این معنا در آن شرکت نموده ای، چه بخواهی و یا نخواهی، چه نمایشی  باشد چه یک امر جدی. بیش از سی سال است که از عمر حکومت اسلامی میگذرد و تا کنون 10 بار انتخابات ریاست جمهوری بر پا گردیده است. چرا؟ چون آیت الله ها و حجت الاسلام ها هر روز به ارزش آن در نهادین ساختن جدایی حکومت و مدیریت و تحکیم و تداوم نظام اسلامی بیشتر پی میبرند. به این معنا که انتخابات بهترین پوشش را برای شمشیر ولایت فقیه، فراهم میآورد. انتخابات خوب است چون آئینه ای ست که میتوانی در آن بازی روبه ان را مشاهده و مهارت و شگرد های آنها را ارزیابی و بر رسی کنی. انتخابات خوب است چون کشف ریاکاری را محتمل و ممکن میسازد. به مردم اجازه میدهد که نظاره گر بازی روبه ان شوند. انتخابات خوب است چون یک بازی تماشایی ست که برنده ای دارد و بازنده ای.

انتخابات چیزی نیست که آیت الله ها و حجت الاسلام به آن خوشآمد گفته باشند. امتیازی ست که پس از فروپاشی رژیم شاهی خود را ناچار میدیدند که به مردم اهدا نمایند. این است که آنرا تابع قواعد و قوانین خود نموده و فرا خور حال خود ساخته اند. اول از صافی تفتیش عقاید و تمایلات نهانی عبور ات دهند. اگر در آزمایش و سنجش التزام و تعهد به دین اسلام و حکومت ولایت فقیه، موفق شوی و مورد تایید قرار گیری، آنگاه پروانه ورود به میدان رقابت ها را صادر کنند. در پایان هم هر کس انتخاب شود باید حکم تنفیذ خود را از ولی فقیه در یافت کند و در خدمت وی زانو زده و بوسه بر دستش زند و چشم اندازها و برنامه های وی را در کلیه زمینه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و نظامی، به پیش ببرد. این بازی تنها میتواند بازی روبه ان، باشد. در بازی انتخابات است که ریاکاری آنها آشکار میگردد. تنها آگاهی از این ریاکاری است که میتوان انتخابات را از چنگ روبه ان نجات بخشید و از فریب رهایش ساخت.

اما انتخابات تیغ دو لبه است. یک لبه آن به نفع تحکیم و تداوم و تامین سلطه دین بکار گرفته میشود. لبه دیگر آنرا اگر تیز کنیم میتوانیم از آن همچون حربه ای برنده برای برکندن ریشه حکومت دین بهره بر گیریم و در رها ساختن آن از فریب و ریاکاری، بکوشیم . چرا که در بازی انتخابات، تنها روبه هان نیستند که نقش آفرینی میکنند. هر کسی در آن نقشی بازی کند. آنکه تحریم  میکند و از دادن رای خود داری جوید و یا آنکه دست به یک اقدام عملی میزند و و آنرا بایکوت کند یک نقش بازی میکند و آنکه بنا به دلیلی پای صندوق رای میرود و انگشت خود را در مرکب فرو میبرد نیز در آن نقش دیگری بازی میکند. در باره انتخابات، علیرغم ماهیت ریاکارانه اش چه بحث ها که در نمیگیرد. چه بر رسی ها و چه مقاله ها نگاشته نشود. رسانه های جمعی اخبار آنرا منعکس میکنند ناظران و ناقد ان درباره آن می نویسند. بسیاری نیز از این گفتگو ها آگاه میگردند و خود نیز در باره آن اندیشیده و با نزدیکان شان به تبادل نظر بپردازند. همه ی این افراد در انتخابات شرکت میکنند و در آن تاثیر میگذارند. انتخابات تنها فرصتی نیست برای ادامه ریاکاری، بلکه میتواند فرصتی باشد برای دگر اندیشان و روشنفکران و ناقد ان و فعالین سیاسی که نمایان سازند آنچه زیر عبا و عمامه و کابشن و شال سبز پنهان مانده است. انتخابات در حال حاضر تنها اهرمی است که میتوان در شرایط حفقان و تاریکی از آن  در بیرون راندن روبه ان از میدان رقابت بهره گرفت و آنها را به لانه ها شان باز گرداند. انتخابات خوب است چون به غنی ساختن فرهنگ سیاسی مدد میرساند.

انتخابات خوب است. چون در انتخابات است که گفتمان ریاکاری به اوج خود میرسد. گفتمان ریاکاری مثل شمشیر ی ست برنده و درخشان که ضربه آن بجای آنکه دشمن را هلاک کند، همچون نیشی بی ضرر سبب آزار او شود. در گفتمان ریاکاری، مهم آن نیست که چه گفته میشود. مهم آن چیزیست که ناگفته میماند. باین دلیل گفتمان ریاکاری در عین سادگی و روشنی، غامض و پیچیده است. گفتمان ریاکاری، گفتمان ستیز و سازش است. گفتمان دین و قدرت است.

فیروز نجومی

Firoz Nodjomi

fmonjem@gmail.com

firoznodjomi.blogpost.com

rowshanai.org