۱۳۹۷ تیر ۱, جمعه

فرا رسیدن قیامت
و لغو احکام اسارت و بندگی!



علما، فقها، آیت الله ها و حجت الا سلام های حاکم،  خود آگاه اند که بر اصل تسلیم و اطاعت و فرمانبری قرار گرفته است، احکام شریعت اسلامی و یا فقهی و فقاهتی. شریعتمداران حرفه ای، آنها که زندگی به مردگان بازگردانند و زندگان را بمردگی کشانند، بخوبی میدانند که اطاعت از احکام فقاهتی، معیار ایمان نه به توحید است و نبوت و نه به معاد است و امامت که خود ظاهر است و تنها ظاهر سازی: عبا است و عمامه، تسبیح و سجاده. لباس سالوس است لباس فقاهتی، نه لباس خرد و خود آئینی و یا ایمان بذات الهی که لباس تزویر است و فریبکاری. فقها زندگی خود وقف آموختن و آموزش احکام قرآنی کنند و فهم میل و اراده الهی. تقلید و تبعیت واجب و، تبلیغ و ترویج کنند، دینداری و بندگی. همه هرچه هست از احکام شریعت اسلام گویند، این باید و نباید آن کنی، حرام و مکر وه این است و حلال و مستحب آن. نجاسات این است مطهرات آن. چشمها را بسته، باید تسلیم شوی و اطاعت نمایی.  به رکوع و سجده در افتی و، از دات الهی مغفرت طلبی در نهایت ذلت و خواری.

از انسان و سرافرازی انسانی، از خرد و خود آئینی، بعمد سکوت کنند و خاموشی برگزینند فقهای انقلابی، چه تنها خرد و خود آئینی است که رهایی از يوغ احکام شریعتی، بازمانده از دوران بادیه نشینی، دوران جهال و نادانی،  ببار آورد و ممکن سازد میثاق اجتماعی، آزاد نماید نیروی آفرینش و خلاقیتهای انسانی.  بیهوده بین خالق و مخلوق خود را واسطه کنند، علما و فقها و آیت الله های مقدس و حاکم. جدا و بیگانه سازند خالق را از مخلوق. چرا که مخلوق، خالق است و خالق، مخلوق. این است توحید، حقیقت نهایی که پنهان ساختن آن فریب تولید و باز تولید کند ریاکاری.

روشن است که احکام فقاهتی، رمز دوگانگی است و بیگانگی. بدون خرد و خود آئینی، احکام الهی  پوچ اتد و زا ئد و باطل.  چیزی را نجویند مگر کنترل و سلطه کامل بر رفتار و گفتار و پندار انسانی. در خرد است و خود فرمانی، همه هرچه راستی ست و درستی، صدافت و پاکدامنی. در احکام است و در قواعد شریعت اسلامی، همه هرچه کژی ست و کاستی، پستی ست  و پلیدی. در خرد است و خود فرمانی، همه هرچه عشق ست و آزادگی، شیدایی و شیفتگی و در احکام فقاهتی  است همه هرچه خدعه  است و نیرنگ، و فریب و رياکاری.
     
 بنابراین، روشن است که ای هم وطن، نفی فقاهت، به نفی احکام تسلیم است و اطاعت، نیر به امتناع است از تقلید و تبعیت.  از تصور يک جامعه آزاد از دین  و رها از احکام فقاهتی نباید  دچار کابوس و وحشت شوی و نباید که بخود تشویش و اضطراب راه دهی. چون اگر در پی رستگاری حقیقی هستی، باید که روح و جان خود آزاد سازی از خرافه پرستی و خام اندیشی که "او هست و جز او نیست دیگری." چه اجتناب از شک و تردید، اجتناب از اندیشیدن است و فروکاستن انسان است به یک حیوان اهلی.

 چه سود، اگر چشم بسته و همچون بره ای بیگناه گردن بر احکام شریعت اسلام نهی و جسم با غسل و وضو تطهیر و آلودگیها از تن بزدایی، روزانه به قیام و قعود بپردازی بزبانی بیگانه درعجز و ناتوانی به حقارت و خواری خوداعتراف و خویشتن را فرومایه سازی.

چه سود، اگر یکی از دوازده ماه را بامید واهی و باورهای موروثی دهان فروبندی و درون از طعام تهی داری که در آن نه نور معرفت بلکه تخم خفت و خواری بکاری؛ چه سود، اگر دو ماه دیگر از سال را به سوکواری و خود زنی بپردازی در خاک و خون غلتیدن یک تازی به دست یک تازی . چه سود اگر دخیل بندی و نذر کنی و سفره های رنگین پهن و الله و خاندانش را رشوه دهی و رسم و رسوم دیرینه را تداوم بخشی.

چه سود، اگر عقل و خرد انسان را در اسارت نگاهداری؟ در نهایت، توحید و نبوت، دوزخ و بهشت افسانه ای بیش نیستند از برای فریب ساده دلان و خوش باوران، که اصول دین ابزاری  در دست علما و فقها، در دست ریاکاران. که این  عقل و خرد است و خود فرمانی که بر تاریکی و کوری فائق آید و به ثمر رساند رهایی وآزادی،  بینایی و دانایی.  دادن تن به احکام شریعت اسلامی نه به سعادت دنیوی انجامد و نه رستگاری اخروی، حال انکه سرپیچی و پا گذاردن بر احکام "مقدس" تسلیم و اطاعت و فرمانبری است که پایان بخشد به سلطه تازیان بومی ، حتی اگر در حلقوم فرمانبر فرو برند با ابزار روضه و خطبه خوانی بر فراز منبر فریب و ریاکاری. چه، زوال نظام استبدادی دین و قدرت آغاز گردیده و، دوران خود فرمانی فرا رسیده است.
   
 پس اگر تکلیف خود باعلما و فقهای حاکم، و یا با قشر "روحانیت" روشن  و شفاف خواهی، ای هموطن، باید که خود بینا و دانا سازی، هراس بخود راه ندهی و بانک بر آری که احکام شریعت اسلامی، از جمله احکام قصاص و سنکسار و قطع اعضای پیکر مجرم، احکام خشونت و انتقام ستانی، محاربه و حد شرعی و شلاق زنی، احکام حجاب اجباری و جدایی جنسیت ها را  لغو و قیامت را اعلام کنید. که چه جای نگرانی ست؟ بگذار که جامه سالوس و ریا بر کنیم، تن آزاد و جان خود از تقوا و تقدس دروغین رها سازیم ، زلف ها افشان و باده بنوشیم براستی، پایکوبی کنیم و ایمان آوریم که نه فرمانبر که خود فرمانروای خویشتنیم. بگوئیم، رسا و گیرا بگوئیم، و هزاران بار مکرر بگوئیم، که احکام شریعتی لغو و قیامت را اعلام کنید. که هم اکنون قیامت فرا رسیده است، حالا و همینجا. که این راه رهائی است از يوغ فقاهت و آزاد سازی جامعه از اصل تسلیم و اطاعت است و بندگی وعبودیت. که این  راه نجات است از کوری و تاریکی، که ای هموطن این ست راه صعود بقله بلند انسانیت و آزادی.
فیروز نجومی
Firoz Nodjomi

 



۱۳۹۷ خرداد ۲۵, جمعه


!بر فراز منبر قدرت


اگر آخوند خداوند خامنه ای در اخیرترین سخنرانی خود در پانرده خرداد(97) اعلام میکند که حکومت اسلامی بزرگترین قدرت منطقه ایست، چندان بیجا سخن نمیگوید. مسلم است که اگر صدام حسین بدست بوش جوان سرنگون نمیگردید، حکومت اسلامی هرگز نمیتوانست سر از سوریه در آورده و خود را بمرزهای اسرائیل برساند. این، ضمنا، تنها هدیه ای نبود که بوش جوان، به حکومت آیت الله ها اهدا نمود و راه را برای رسیدن نظام ولایت باهدافش در منطقه هموار ساخت. در 2001 آمریکا در اندک مدنی بساط خلاقت را در افغانستان برچید. بدین ترتیب یکی دیگر از دشمنان خطرناک حکومت اسلامی را که میتوانست سدی بر جاه طلبی های حکومت اخوندها شود، از میان برداشت. حال بنگر به موقعیت جمهوری اسلامی نه تنها در افغانستان بکله در عراق و لبنان و سوریه و نیز در یمن، بیخ گوش رقیب اصلی نظام در منطقه، عربستان سعودی.

ترسم که خروج امریکا از برجام، آن میوه ی شیرینی که ترامپیست های وطنی انتظار دارند، ببار نیاورد و بجای آنکه حکومت آخوندی را از جای بر کند و پیکرش را بروی قبله بچرخاند، جان تازه ای در ساختار سرکوبگر نظام استبداد مضاعف دین و قدرت، بدمد. چه تعجب اگر نظام از خوشآمدگویی به خروج امریکا از هیچ دریغ نکند، هرچند به ظاهر و از سر فریبکاری. زیرا ادامه درگیری با امریکا، چه نرم و چه سخت بقای نظام ولایت را تضمین و نهادینه ساختن امریکا ستیزی را میسر مینماید. بآتش کسیدن پرچم امریکا و نسخه ای از برجام، در مجلس شورای ولایت؛ بیانگر استقبال تف لیسان  ولی فقیه، از دریافت هدیه از دانااذ ترامپ بود، اگرچه به لحاظ زیبایی و شیرینی ای هرگز بپای هدیه ای که ترامپ به جوجه دیکتاتور کره شمالی اهدا نمود نمیرسد. تردید مدار که اینان نمایندگان کسانی هستند که در شرایط دور زدن تحریمات از گدایی بشاهی رسیده اند. این است که باید بر طبیل سرور و شادی بکوبند. البته که "دلواپسان،" سران نظام و همچنین "رهبر معظم انقلاب، بخوبی آگاهند که در چه  راه پر  سنگلاخی گام مینهند و با چه مشکلاتی روی در روی خواهند گردید. اما، اینبار برای دور زدن تحریمات در دست بدامن شدن دلالان و کارچاق کنان بازاری، همچون بابک زنجانی ها، باید جانب احتیاط را بگیرند و راه وچاره دیگری را بجویند.

تحریمات اقتصادی، ممکن است عرصه را بر نظام تنک بکند. اما، رژیم روحانیت از ابزاری سود میبرد که هر نظام سیاسی آرزومند است که از نعمت آن برخوردارباشد. حکومت روحانیت بر فراز "منبر" است که حکومت میکند. روحانیت مالک انحصاری منبر است. منبر بک تریبون تبلیغاتی ست که سراسر کشور را پوشش میدهد. در هر محلی، مسجدی هست و در هر مسجدی منبری، حتی در دورترین روستاها. بر فراز این منبر هیچ داستان وقصه و اسطوره دینی نیست که سیاسی نباشد. منبر همیشه ابزاری بوده برای تحمیق و تخدیر، مقلدان و فرمانبران، برای فریب و ریاکاری. یعنی که منبر ابزاری ست دینی در دست دینداران حرفه ای و بواسطه همین منبرها بود که روحانیت تخت و تاج شاهی را بر اندخت. اکنون بر فراز منبر بزبان دین است که قدرت  سخن میگوید. تا زمانیکه آخوندها  ابزرای همچون منبر در انحصار خود داردند، میتوانند سخت ترین تحریمات اقتصادی را به بزرگترین "نعمت"ی تبدیل کنند که الله برای "بندگان" خود، ملت "بزرگ" و "شهید پرور" کشور اسلامی، ارزانی داشته است. مگر هشت سال جنگ پوچ و بیهوده را یک "برکت" الهی و تسیخیر قدس از راه کربلا را به "دقاع مقدس" تبدیل نکردند. یعنی که تا زمانیکه بر فراز منبر، آخوند میتواند در حالیکه لوله تفنگی را در مشتش میفشرد، روضه جهاد و شهادت امام حسین در کربلا را بخواند ودر  دل ساده انگاران، بذر کینه و نفرت و انتقام ستانی  بپاشند، تحریمات اقتصادی را نیز معادل فاجعه هایی میکند طبیعی که الله برای "آزمایش" بندگان خود مقرر داشته است.

همین بس که به سخنان آخوند خامنه ای که در سالمرگ بنیانگزار حکومت اسلامی، بنگریم  تا بدانیم که چگونه دین را به سیاست تبدیل نموده و بلعکس و همچنین چگونه مصداق شرایط کنونی را مصداق دوران خلافت امام اول، "امیر مومنان،" میخواند. که همان دشمنانی که  در آنزمان امام علی با آن روی در روی بود، امام راحل با آن رو برو بوده است و هم اکنون نیز نظام ولایت در برابر آنان قرار گرفته است. برطبق سخنان ولی فقیه آخوند خداوند خامنه ای، در آن زمان سه گروه "قاسطین،" "ناکثین" و "مارقین بودند که با خلافت امام علی بخصومت پرداختند. گروه اول دشمن اصلی نظام است و در پی براندازی آن بدون اینکه نقابی بچهره داشته باشد و دوگروه دیگر، از درون نظام بر میخیزند، هر دو نقاب بچهره دارند، یکی در تعهداتش به نظام سست است و دیگری تظاهر به ایمان به دین خدا میکند، اما بدان باور ندارد.  آخوند خداوند خامنه ای این نقب زنی بگذشته و دینی ساختن سیاست را اینگونه توضیح میدهد:

جبهه دشمنان و مخالفان امام راحل نیز ترکیبی از همین سه گروه بود؛ قاسطین یعنی امریکا، رژیم صهیونیستی و وابستگان داخلی آنها که با اصل جمهوری اسلامی دشمنی دارند، ناکثین یا عهدشکنان و همراهان سست‌کمربند که به علت خواسته های دنیایی در مقابل امام ایستادند و مارقین که با عدم درک موقعیت کشور و نفهمیدن جبهه بندی دشمنان، حقانیت حرکت امام را تشخیص ندادند.
بعبارت دیگر، بر فراز منبر است که آخوند خداوند خامنه ای میتواند، آسمان را بزمین بدوزد، امام خمینی را با امام مقدس ماورایی، امامی که هر سال در ماه رمصان بشهادت میرسد و مردم در عزای وی اشکریزی میکنند و بخود زنی میپردازند، همسان و یکی سازد. بر فراز منبر است که میتوان حقایق را وارونه ساخت، احساسات مردم را بر انگیخت و آنها را به تسلیم و فرمانبری وادار ساخت. آخوند خامنه ای همچون پیشوایش، امام خمینی، از سنگر دین است که بجنگ دشمن میرود، آنهم در شرایطی که گویی جامعه از رفاه و آسایش بخوابی سنگین فرو رفته است، همه چیز در حال پیشرفت و شکوفایی ست. نه حرفی از فساد است نه از مصیبت فقر و تنگدستی، اعتصاب و اعتراض و ناراضایی های روز افزون مردمی.  تا زمانیکه روحانیت میتواند بر فراز منبر ظهور یابد، یکه تاز میدان است بدون رقیبی و یا حریفی. در نتیجه آنچه از دهان مطهرشان بیرون می جهد، چیزی نیست مکر "حقیقت."
ترامپیست های وطنی فکر میکنند که اگر اوباما و اروپا دست از مماشت با حکومت اسلامی برداشته بودند و تحریمات همچنان ادامه پیدا میکرد، تا حالا نظام ولایت به زباله دان تاریخ پیوسته بود. ذهی خام و کوته اندیشی. بگذریم که اوباما با جنبشی رو برو بود که الله اکبر را فریاد میزد و میرحسین و کروبی را مطالبه میکرد، رهبرانی با مواضعی بسی رادیکالتر نسبت به غنی سازی هسته ای. آیا در چنین شرایط عقل نمیگوید حفظ منافع ملی در گرو مذاکره و معامله با یکه تاز میدان است.
درست است، خروج امریکا، بحران دیگری، حتی با نیروی تخریبی بیشتری، بر بحرانهایی که هم اکنون نظام با آنان دست بگریبان است، میافزاید. در این تردیدی نیست، اما، رژیم دین را از جای بر نمی کند. چرا که تاریخ کوتاه حکومت اسلامی، نشان میدهد که رژیم دین، پیوسته از بحران و بحران آفرینی سود برده است نه به نفع ملت بلکه به نفع اسلامی ساختن جامعه و یا تحمیل "شریعت" بر نظم اجتماعی، بر اساس تسلیم و اطاعت و فرمانبری. تاکنون بحرانها بر طول عمر نظام افزوده است و در نهادین سازی حکومت روحانیت نقش اصلی را باز کرده است. در واقع، بحران رمز بقای نظام بوده است. 

این در حالی ست که تحریمات اقتصادی، بعنوان تنبیه و مجازات رژیم هایی که عرف بین المللی را زیر پا میگذارند، نتایج چندان درخشانی ببار نیاورده است. تنها در افریقای جنوبی موفق بوده است و آنرا باید بحساب سارمان سیاسی، کنگره ملی افریقا، نوشت که در سراسر دنیا فعال بوده و به لابی گری اشتغال داشتند، بویژه در میان سیاهان امریکای شمالی. اما، تحریمات بیش از شصت سال است که در کوبا ادامه دارد و نتوانسته است رژیم کوبا را ار پا در آورد. هزینه آنرا مردم با تحمل فقر و تنگدستی و عقب ماندگی میدهند. نیز هم اکنون کره شمالی تحت سخترین تحریمات قرار دارد، کشوری که فقیر است و قاقد هرگونه ثروتی، اما، توانسته است بحیات خود ادامه دهد. در کشوری همچون ونزوئلا که دیر زمانی ست در ورشکستگی اقتصادی بسر میبرد و نیمی از مردم آن در فقر و گرسنگی بسر میبرند، انتخابات برپا میگردد و مردم باردیگر به نیکلاس مادورو رای میدهند. فقرو بدبختی لزوما به تغییر و تحول منجر نمیگردد. فروپاشی نظام شاهنشاهی مصداق این واقعیت است که نه فقر بلکه انتظارات فزاینده است که جامعه را دگرگون میسازد. ما از دورانی که لنین توانست با شعار نان و زمین بقدرت برسد، دیر زمانی ست که عبور کرده ایم.

آمادگی برای از سر گیری غنی سازی هسته ای ودرگیری با قدرتهای منطقه ای، همچنانکه ولی فقیه بر فراز منبر ابراز داشت، ایجاد نگرانی، اضطراب و پریشانی، ترس و وحشت را باید برخاسته از ماهیت نظام ارزشی و آرمانی امامت و ولایت دانست. چرا که در جامعه ی اسلامی آرامش و ثبات، رفاه، و آسایش، شادی و طرب، صلح و صفا و دوستی، بویژه بین زنان و مردان، دارای چندان اهمیتی نیست. جامعه باید پیوسته آماده دفاع از آرمان الهی باشد. آماده جهاد و شهادت. همچون دوران حکومت امام خمینی، که رژیم ولایت بازگشت به آنرا آرزو میکند. تشدید و تداوم امریکا ستیزی و دشمن پروری در رسیدن به آرمانهای امامت و ولایت یک امر ضروری ست.

افزوده بر این، رژیم دین با پاسخگویی به بعضی از مطالبات کشورهای اروپایی، میتواند بر تنش بین امریکا و اروپا بیافزاید و از آن بنفع خنثی سازی تحریمات اقتصادی استفاده نماید. البته، نظام همیشه میتواند برگ وطن خواهی را نیز بمیدان آورد. ممکن است برگ "وطن خواهی" و بر انگیختن احساسات وغرور ملی، همچون دوران گروگان گیری و هشت سال جنگ پوچ و بیهوده، کارآ و موثر نباشد، اما، چه چیزی در برابر وطنخواهی و عرق ملی، در اختلاط  با دین عرض و اندام خواهد کرد. در برابر روضه شهادت امام حسین، کدام روضه است که میتواند تار و پود مردم را بلرزه در بیاورد؟ تا زمانیکه رژیم بیش از هرچیز دیگری فقر و بیکاری تولید میکند، آدمها اجاره ای فراوانند. همین بس که بساط ساندیس و ساندویج رایگان را به هزینه ستاد اجرایی فرمان امام برپا کنند، آنگاه کوچه و برزن از "وطنخوهان" کفن پوش لبریز گردد و از این طوفان اخیر نیز نظام سر سالم بدر برد.


فیروز نجومی
Firoz Nodjomi



۱۳۹۷ خرداد ۱۸, جمعه


!کابوسی وحشتناک







اینکه بگوئیم شرایط زندگی بسرعت بسوی تاریکی و تندگدستی به پیش میراند، یک پیشگویی پیامبرانه نیست، بلکه بیان یک واقعیت تاریخی است ناظر بر "پسروی،" از بدو تاسیس حکومت اسلامی تا زمان حال. بدشواری میتوان یکدوره چند ساله را در این چهل سال برگزید که لزوما بهتر از دوران ما قبل خود بوده باشد. صرفنظر از معیاری که برای اندازه گیری این پسروی برگزیده شود و چه خطوط قرمزی را ترسیم کنیم، و یاچه نرخ و درصدی را بکار کیریم، نرخ و درصد گرانی و بیکاری، تخریب محیط زیست و پیشرفت خشکزاری، توسعه فساد و فحشا و زوال اخلاقی، همه بازتابنده فرآیندی ست بسوی، پس روی، بسوی افول و سفوط. منحنی ارزش ریال و یا پول ملی، یعنی پولی  که بازتابنده ارزش کار یک ملت است، نسبت به ارزش دلار شاید بتواند اندازه گیری چهل سال پسروی را قابل تصور نماید. ارزش ریال نسبت بدلار چهل سال است که در حال نزول بوده است و هنوز هم هست. دلار هفت تومنی در 1357 بنا بر روایات غیر رسمی در هفته های اخیر از مرزهشت هزار تومن هم گذشته است و این روند، بنا بر تخمین کارشناسان، در آینده نیز ادامه خواهد یافت. حکومت اسلامی نیز همان روندی را طی کرده است و میکند که پول ملی ما طی کرده است.

چه چیز ما را باین روزگار دوزخی کشانده است؟ فرد را باید مسئول دانست و یا جمع را؟ آیا این شاه بود که با تدبیر و اندیشه خود بجای آنکه ما را به در وازه های "تمدن بزرگ" برساند، در قعر تاریکی و سیاهی فرو کشاند و یا مردمی که از آزادی و نوگرایی گریزان و شیفته دین و "خرقه" پوشان بودند؟

مارکس، فیلسوف و انقلابی قرن ۱۹ بر آن اعتقاد است که: «بشر سازنده تاریخ خود می باشد، اما آن را بدلخواه و تحت شرایطی که خود برگزیده اند، بوجود نمیآورند. مردم تاریخ را در مواجهه با شرایطی که داده شده است و از گذشته انتقال یافته است، میسازند. سنت نسل  مردگان همچون کابوسی وحشتناک بر مغز زندگان سنگینی میکند (برمر ۱٨،۱٨۶۹ ).»

 کیش اسلام نیز، کابوس وحشتناکی است که از مردگان به زندگان انتقال یافته و بر آگاهی و شعور ایرانی قرنها است که سنگینی کرده است. حکومت ولایت فقیه بر اساس این کابوس تکان دهنده بنا گردیده است. یعنی که ما ایرانیان تاریخ خود را در حالی ساخته ایم که در بند اسارت "دین،" اسلام و مظهر آن "روحانیت بوده ایم، یعنی که با دیدگاهایی کوتاه و اذهانی تاریک و بسته، باستقبال حکومت اسلامی برهبری امام امامان، امام خمینی شتافتیم. تردید نباید داشت که مردم ما سازنده تاریخ خود هستند. انقلاب ۵۷ را باید تجلی قدرت مردگان بر زندگان دانست. ما شیفته و شوریده به استقبال رهبری شتافتیم که از دوران بدوی، دوران بادیه نشینی، دورانی که در تاریخ اعراب به دوران "جاهلیت،" به دوران ساحری و کاهن ی معروف است، آمده بود .او از دوران بعثت و رسالت، از موزه ی تاریخ، سر بر کشیده بود. یعنی که تحت رهبری امام خمینی، بجای آنکه به پیش رویم وبه قله آزادی و انسانیت صعود نمائیم، به گذشته،  بدوران رسالت بازگشتیم و امیدوار بودیم که با پرستش آنچه در زمان سخت و منجمد گردیده است میتوانیم به سعادت و نیک بختی برسیم هم در این جهان و هم در سرای آخرت. بگذریم که آخوند خداوند خامنه ای در اخیرترین خطبه خوانی خود بمناسبت مرگ امام در پانردهم خرداد یکبار دیگر بر طبل تو خالی پیشرفت در همه عرصه ها بویژه تکنولوژی هسته ای و صنعت موشک سازی، کوبید.

 با فروپاشی نظام شاهی، مردم ایران نظامی را خلق نکردند که از اندیشه و یا ارزشهایی بیگانه برخاسته باشد بلکه به نظامی تن دادند که بر اساس باور ها و اعتقادتی معماری میشد که بدان باور داشتند. همگان  حلالها و حرامهای شریعت اسلامی را از طفولیت آموخته اند. آزاری و یا پاداشی در رفتار و یا عدم رفتار به آنها، ندیده بودند. بنابراین، رفتاری مثل نوشیدن می، مثل مستی و شیدایی، یا بی حجابی و اختلاط با جنس مخالف، وقتی به رفتاری "غیر قانونی " تبدیل میشود، بیانگر یک تحول و دگرگونی عمیقی ست که هر ذهنی از اهمیت آن نمیتواند آگاه باشد و به پی آمدهای آن واکنش دهد. مثل این ماند که شریعتی که در نهان ما خفته بود ناگهان از درون به بیرون جهد و ما را دستبند زند و باسارت گیرد. به بیان دیگر، شریعت اسلامی، ارث نیاکان ما، زمینه ظهوراستبدادی گردید بسی بسیار مخوفتر از استبداد شاهی، استبداد دین وقدرت که مظهر آن ولی فقیه ست.

از اینروی، وقتیکه تمامی فعالیت های شبانه، تفریحات و سرگرمی، می خواری  و می فروشی، میخانه و میکده را "حرام" نموده و جرمی سنگین قابل مجازات و تنبیه شناختند، دم فرو بستیم. در حالیکه انقلابیون سرگرم بازی سیاسی و وحدت تاکتیکی با آیت الله ها و حجت الاسلام ها، بودند. اگرچه زنان بر علیه حجاب اجباری بپا خواستند اما چون از حمایت مرده پرستان برخوردار نبودند کار بجایی نبرد و زنان به حجاب اجباری تن در دادند. رفتاری همچون می گساری، نوازندگی و رقصیدن، شادی و پایکوبی، جشن و سرور، نرد عشق و عاشقی، شنیدن موزیک و دیدن ویدیو، یک شبه از "گناه" در برابر خداوند به "جرم" در حکومت اسلامی تبدیل شدند. یعنی که شریعت، قانون شد. برای یافتن مجرم و مجازات متهم بر سر هر چهار راهی، گشت های تفتیشی و ارشادی گماردند تا وظایف شرعی خود را بجا آورند. دهان ها را می بوئیدند، بد حجاب ان، هنجار شکنان، می گساران و عشاق را دستگیر نموده تا قاضی شرع حکم شریعت و حد و مجازات آنان را تعیین کند. اتومبیل ها را مورد تفتیش قرار میدادند تا موز یکی و یا خوردنی و نوشیدنی حرام بدست آوردند. در تمام عرصه های زندگی، شریعت نفوذ خود را از درون به بیرون گستر اند. هیچ هنری نمانده است که از نفوذ و سلطه شریعت مصون ماند. از هنرهای تجسمی، نقاشی و مجسمه سازی، تا تولید موسیقی و تاتر و سینما، از نویسندگی و شعر گویی گرفته تا انتشار مجله و روزنامه نگاری و نیز راد یو و تلویزیون، تابع نظم و انضباط شریعت گردیدند. یعنی هیچ قانون و مقرارتی نمیتواند یکشبه خود را بر جمع و جامعه تحمیل کند مگر زمینه آن وجود داشته باشد. شریعت اسلامی، همان "سنت مردگانی ست که همچون کالوسی وحشتناک بر مغز زندگان سنگینی میکند. آری، مردم ما سازنده تاریخ اند، آنها این نظام را ساخته اند، بهمین دلیل ویران کننده آنهم هستند.


فیروز نجومی
Firoz Nodjomi



۱۳۹۷ خرداد ۱۱, جمعه

بیک
طوفان عظیم نیازمندیم!






بسیاری بر آنند  که حکومت اسلامی برهبری ولی فقیه، جلوه الله نفس های آخر را میزند و هم اکنون که امریکا از مماشات با آیت الله های حاکم و تنها حکومت دینی درجهان، دست بر داشته است، رژیم دین روی به فروپاشی میگذارد. انتظار میرود که بازگشت آنچه دونالد ترامپ، رئیس جمهور امریکا در هنگام خروج از برجام "سخت ترین تحریمات تاریخ" خواند، نارضایی های عمومی را دامن زده و نظام ولایت را از جا بر کند. بعضا، مهلت رژیم آیت الله ها را بسی کوتاه ارزیابی نموده پیش بینی میکنند تا آخر امسال طومار آن درهم کوبیده خواهد شد. پس جنگی در کار نیست. دانالد ترامپ اهل جنگ نیست، اما، زبان جنگ بکار میگیرد تا حریف را مجبور به معامله کند. او روی اثر خفه کننده تحریمات سخت، حساب بازکرده است که حکومت اسلامی  را بسر میز معلمله بکشاند، معامله بر سر بازداشتن نظام ولایت از امپراطوری سازی در منطقه.

البته که از این چشم انداز، آخوندهای مکار دست کم گرفته شده اند. درست است که نظام به نفس افتاده است، اما تا چه حدی نفس های آخر را بر میآورد، کمتر کسی میتواند با خاطر جمعی بدان پاسخ بگوید. چهل سال است که رژیم دین قرار است از هم پاشیده شود، اما، می بینیم که هم اکنون، نظم شریعت اسلامی بر جامعه حاکم است و در منطقه چندین نوچه برای خود بوجود آورده و هراس در دل کشورهای همسایه و سنی مذهب انداخته است.

تردیدی نیست که حکومت اسلامی همزمان با بحرانهای گوناگونی دست بگریبان است و کشور در حال ویرانی ست. همین بس که به رویداد هایی که بوقوع می پیوندند، اعتراضاتی  که یک شبه مثل یک بشکه نفت شعله ور میگردد و در چشم بهم زدنی صد شهر بزرگ و کوچک کشور را بآتش میکشاند، بنگریم، به اعتراضات مالباختگانی که دیر زمانی ست، دست به شیون و زاری زده و مطالبات خود را فریاد میزنند، شاید که بگوش شنوایی برسد، به اوضاع اسف بار زلزله زدگان در کرمانشاه، اعتصاب کشاورزان در اصفهان و چند شهر دیگر، اعتصاب کارگران هپتکو و ده ها اعتصابات کارگری از جمله در هفت تپه که اکثرا دست از کار کشیده اند بخاطر حقوق و دستمزدهای پرداخت نشده. اعتصاب بازاریان در منطقه کردستان، مثل پاوه، مریوان و سقز و سنندج. اعتراضات کامیون داران در کرمانشاه و چندین شهر دیگر،سقوط ارزش ریال و صعود قیمت دلار و ارزهای خارجی و ارزش طلا، عواملی که بالطبع  بگسترش فقر و فساد می انجامد، فقر و فسادی که قربانیانش از مرتبه "میانه حال" جامعه بر میخیزند، فقری و فسادی که کارمندان بخش دولتی و خصوصی، بویژه معلمان را در کام خویش فرو میبرد. تن فروشی باین قشر از جامعه هم سرایت کرده است. بعضا، با رضایت همسر به روسپیگری می پردازند.

گرانی و بیکاری بیداد میکند. نیروهای تولید در برابر کالاهای قاچاقی  به تعطیل و نیمه تعطیل درآمده اند. بانکها اگر هنوز در گردش اند و درب و پیکر را پائین نکشیده اند، بآن دلیل است که از یکی میگیرند و بدیگری میدهند. چرا که سرمایه هاشان باختلاس و غارت بر باد رفته است. چپاولگران با چوب و چماق و نقاب به چهره، شبیخون نمیزنند بلکه با خرقه دین و اخلاق. وگرنه طبق استانداردهای محلی نه بین المللی این بانکها  ورشکسته اند. براین لیست البته که میتوان صدها مصیبت ناگفته و نا شنیده را افزود، اما، هستند وقایعی که نمیتوان آنها را رویداد ها خواند بلکه  باید نوعی "عارضه" خواند که به تدریج جان می ستانند، مثل طوفان ریزگردها که دامنه اش هر روز فراگیرتر میشود، بی آب و کم آبی و گسترش سریع خشکزاری. برطبق گزارشات رسمی، در ده سال آینده مردم پنج استان کشور بدلیل خشکی و بی آب باید خانه و کاشانه ترک نموده به حاشیه شهرها پناه برده دامنه فساد و فحشا قتل و جنایت و سرفت را و سعت بیشتری ببخشند. آلودگی هوا، دیگر رویداد نیست، یک واقعیت روزمره زندگی ست. مگر چاره ی دیگری هم جز نفس کشیدن هست، هر چند هوا سمی و آلوده. این از آن عارضه هایی ست که مصیبت بار است. چون مثل تمام مصیبت ها آنرا می پذیریم و بدان خو میگیریم. یعنی که خوی گرفتن به مصیبت و آنچه نکبت بار است، یکی از رموز بقای نظام است. اعتصابات و اعتراضاتی که بدان کمی زودتر اشاره شد به پدیده هایی تبدیل شده اند که جامعه بانها عادت کرده است.

افزوده بر این گزارشهای رسمی حاکی از آن است که نظام مقدس ولایت، در سوریه از پوتین رو دستی خورده است. که شوروی اعلام کرده است که به حکومت اسلامی اجازه نمیدهد که نیروهای خود را در مرزهای سوریه با اسرائیل، ن مستقر نماید. برخی، اما، بر آنند که تحریمات سخت امریکا بنیان مالی رژیم دین را چنان تضعیف خواهد کرد که مجرای انتقال دلار به حزب الله لبنان  و حماس در نوار غزه  و حوثی ها در یمن  و حشد شعبی در عراق  را مسدود خواهد ساخت. هم اکنون رقیبان نفتی رژیم اسلامی، سهمیه فروش نفت نظام را در بازار جهانی، بین خود تقسیم کرده اند. با این حساب، نظام چاره ای ندارد مگر رویای "امپراطوری" ولایت و ساختن  اتوبان بزرگ جمهوری اسلامی- عراق- لبنان- سوریه را از سر بدرکند و از ماجراجوایی در یمن دست بر دارد و از کیم جان اون کره شمالی بیاموزند، که دوران "مرگ بر امریکا" بپایان رسیده است. عقل اجتهاد راه نیستی و نابودی را برغم سینه زنی برای جهاد و شهادت، بر نتابد و کنار آمدن را به درگیرشدن با بزرگترین قدرت جهانی، ترجیح دهند. آیت الله ها درست است که با اسلحه بر فراز منبر روضه جهاد و شهادت، میخوانند و ترک این جهان را آغاز هستی واقعی می پندارند. اما، خود شیفته زندگی در این جهان اند و چرا که نباشند، از گدایی به شاهی رسیدن و با قدرت و ثروت همخوابه شدن زندگی را بکام روحانیت بسی بسیار شیرین نموده است. از اینرو
.روحانیت با هر شیطانی همخوابه شود، تا تخت و تاج ولایت را حفظ نموده و تداوم ببخشد.

این بدان معناست که تمام مشکلات و بحرانهای گوناگونی که بر شمردیم، همه از ملزومات فروپاشی ست، اما کافی نیستند، بویژه اگر قدرت سرکوب نظام را در نظر بگیریم.
نمیتوان نقش سپاه پاسداران و دنبالچه اش سپاه بسیج را در بقای نظام نادیده گرفت. سپاه پاسدارن قبل از آنکه بفکر دفاع از مرزهای این سرزمین باشد، خود را برای سرکوب یک خیزش عظیم در سراسر کشور آماده ساخته است. آنها پاسداران ولایت اند نه پاسداران وطن.

به یک طوفان عظیم و پر قدرت و و یران کننده نیازمندیم تا بتوانیم، رژیم دین را از جا برکنیم. بگذریم که ایده براندازی نظام، ترس و هراس در دل برخی  افکند. بر آنها گرفتی نیست، نگران آینده کشور بودن، نکوست. اما، چه جای نگرانی ست. چه طوفانی که در راه است محور آن رهایی ست از شریعت اسلامی با ابزار آگاهی و بینائی. بشارت این طوفان در دیماه در آسمان تاریک کشورمان درخشید و در شعارهایی که برای اولین بار بر زبانها جاری شد، بازتاب یافت.

فیروز نجومی
Firoz Nodjomi