سردار حاج قاسم سلیمانی:
عاشق جان باخته شهادت!
از آن زمانیکه،
زمزمه ی حمله نظامی به تاسیسات اتمی ایران از روزنه های نامعلومی به بیرون در نمود، رژیم ولایت بیدرنگ در سنگر دفاعی خود خزیدن گرفت، سنگری که دوست دارد همیشه
در آن بماند، سنگر معصومیت و مظلومیت، سنگر جهاد و شهادت، سنگر دین اسلام راستین. در
پناه همین سنگر است که سردار حاج قاسم
سلیمانی، فرمانده سپاه قدس، سپاهی که دشمنان نظام ولایت را رصد میکند، در حضور
50000 بسیجی در کرمان(3 آذر 90) در واکنش
نسبت به تهدید به ترورش "توسط مقامهای آمریکایی " (اطلاعاتی که از
کانالهای مخفی بدست آمده) بگزارش سایت الف :
گفت: من این امر را تهدید نمی دانم بلکه این مسئله کمکی
به شوق چندین ساله است که در راه خدا و دینش شهید شوم و امروز دعا می کنم که خدایا
شهادت در راه دینت را نصیبم کن.
در منظر سردار
سپاه حاج قاسم سلیمانی از آنجائیکه دشمن سخت پایبند این جهان مادی و فانی و دلبسته
ی آن است، قادر به درک مفهوم شهادت نیست. فرهنگ آنها با شهادت سرشته نشده است.
نمیتوانند شوق و شوری که در شهادت است بفهمند. نمیدانند که مرگ و نابودی در راه
دین، راه و رسم انسان والا ست.
البته بدرستی روشن
نیست که تا چه حدی این سخنان در سوی ایجاد ترس و رعب در دل دشمن است. که دشمن آگاه
باشد با چه نیروی شجاع و بی باکی روبرو گشته است. که در ذهنش این سوال را نهاده
باشد که چگونه می توان رقیبی را شکست داد که آماده است تا آخرین قطره خون خود
بجنگد تا سر انجام خونش ریخته شود؟ سردار بدون شک درست ارزیابی میکند، فرهنگ
سرمایه داری، فرهنگ بهره ور ی در این جهان است. در جستجوی طولانی ساختن زندگی است
و بقول مارکس خصم آشتی ناپذیر ارزشهای کهنه و پوسیده و بازدارنده رشد و بلوغ و
کمال انسانی، کمالی که مرزهای ش شناخته نشده و بیکران است. چون نیرویی است سازنده
و آینده نگر. حال آنکه سردار
سلیمانی، نماد یک سردار اسلام است، آماده ی نوشیدن شربت شیرین شهادت در راه دین
اسلام، دینی که شهادت را نه مرگ میداند و نه نیستی بلکه زندگی ابدی و هستی. یعنی
که دشمن بهتر است بداند که سردار اسلام
چندان ارزشی برای زندگی قائل نیست. لذا در ادامه ی سخنانش میافزاید که:
من سرباز امام خمینی(ره) هستم و زمانی
که ایشان می گویند که جان من فدای ملت ایران اسلامی در این میان جان من که سرباز
کوچکی هستم در راه اسلام چه ارزشی دارد؟
آیا از این سخنان بوی پذیرش شکست به
مشام میرسد؟ یعنی که سردار سلیمانی در تبعیت از امام حسین، شاه شهیدان، به پیروزی
نمی اندیشد به سر نوشتی که برایش رقم زده شده است، به شهادت است که میاندیشد؟ چرا
نهایتا این حسین است که زندگی ابدی یافته است و نه دشمنان او. شهادت یعنی پیروزی.
در قاموس شیعه، نیستی یعنی هستی واقعی، یعنی زندگی. اما از دیگر سو، بدرستی روشن
نیست که سخنان سردار طراحی شده است که دشمنان خارجی، دشمنانی را که هرگز ممکن است
با آنها روی در رو نگردد، به انفعال بکشاند و یا مردمی که در تحت نظام ولایت به
رعیتی محروم از حق و حقوق ابتدایی تبدیل شده و همچون آتشی سوزان در زیر خاکستر
میسوزند؟ اما آنچه در ادامه میگوید، نشان میدهد که تعبیر دومی به حقیقت نزدیک تر
است. که او از ملت ایران میخواهد که در تبعیت و پیروی از وی بیاندیشند، به این
زندگی ارجی ننهند. آماده باشند که در راه دین و ولایت در کام مرگ فرو روند تا به
پیروزی برسند، درسی که باید از شهادت امام حسین آموخت. سردار تاکید میکند که:
امروز تک تک ما باید به فکر حمایت از
اسلام و ولایت باشیم و در این راه جان ما ارزشی ندارد.
از آنجائیکه سنگر دین، محکمترین
سنگرهاست، سردار بزرگ اسلام را کسی تاب و توان پرسش نیست که چرا؟ و به چه دلیل؟
برای بذر پر باری که اسلام و ولایت در جامعه ی ما کاشته اند؟ برای حاصلی که به
ارمغان آورده اند؟ برای نگاهداری استبداد مضاعف دین و قدرت، استوار بر خشم و خشونت
و بیرحمی، قصاص و سنگسار، جوخه ی اعدام و طناب دار، زندان و شکنجه و تجاوز و
سرکوب؟ با این وجود سردار اسلام از افول و فروپاشی آمریکا و "بیداری اسلامی
"خبر میدهد که از مرزهای کشورهای عربی هم گذشته و به وال استریت هم رسیده است. وی با تمسخر خطاب به غرب میگوید:
شما که این قیامها را تحلیل می کنید
نمی بینید که تمام این قیامها از مساجد شروع شده است و ملتها به ندای اسلام روی
آورده اند و از ظلم شما روی گردانند.
بگذریم که معلوم
نیست که آیا سخنان سردار، سوریه هم در بر میگیرد؟ چرا که جنبش ضد دیکتاتوری سوریه
از مسجد ها آغاز گردیده است و در مسجد ها ست که ادامه یافت. این رژیم بشار اسد است
که با امداد و همکاری متحدین خود در جمهوری اسلامی، مردم را بخاک و خون میکشد. با
این وجود فرمانده سپاه قدس، نماد بارز انسانی ست که در دامن آرمان و ارزشهای آئین
اسلام پرورش یافته است و به دلیل ذوب شدن در آن در راس قدرت نیز قرار گرفته است.
او بر این باور است که آنچه مردم را در کشورهای عربی بر علیه نظام استبدادی
شورانده است اسلام است. یعنی که غرب با خیزش اسلام است که روی در روی است و آنهم
اسلامی که از نظام ولایت در ایران الهام گرفته است.
بعبارت دیگر، او
به دین اسلام همچون ابزاری برای کسب و نگاهداری قدرت و ثروت نمی نگرد، بلکه اسلام
و ولایت را هدف و غایت می پندارد. همچنانکه از عشق به شهادت چنان سخن گوید گویی که
والاترین ارزشها ست، خود هدف است نه وسیله.
چنین بنظر میرسد
که تنها با باز گرداندن مفاهیمی همچون جهاد و شهادت به ریشه اصلی شان، به آنچه در
واقعیت بخود شکل میگیرند، میتوانیم ادبیات سردار اسلام را رمز گشایی کنیم. یعنی که
سردار اسلام در عشق به نیستی است که به
هستی تن داده است، عشق شهادت، عشق به نیستی است که او را آماده میسازد که بجنگد و خون
دیگری را بریزد تا آخرین قطره ی خون خویش- در تبعیت بدون شک از امام سوم، شاه امام
ها، امام حسین. فرمانده سردار سلیمانی در واقع از شوق خود برای جنایت و آدم کشی
است که سخن میراند. از این بابت نه تنها به خود مفتخر است بلکه از ملت نیز چیزی
طلبکار است.
بعبارت دیگر،
سردار سلیمانی جهاد و شهادت را با سخنان خود باصل شان باز میگرداند به آنچه در
واقعیت هستند: خشم و خشونت و جنگ و خونریزی. که ارکان اساسی دین اسلام است. اسلام
راستین، اسلامی که محمد به بشریت ارئه داده است دین جنگ است و سلحشوری. این شوق بی
نظیر برای پیوستن به مرگ و نیستی ست، نه
زندگی و سازندگی که بوسیله ی فرشته ی مقرب ولایت، آخوند جنتی در خطبه خوانی جماعت
جمعه مورد تحسین و ستایش قرار میگیرد. زیستن بر اساس احکام نازل شده از دنیای
غایب، احکامی ابدی و چون و چرا ناپذیر، نفی زندگی ست، انکار شیرینی و لذت و خلاقیت
ی است که در آن نهفته است. حقیقت این است که شهادت، مرگ است و دشمن زندگی. شهادت،
جنایت است و ریختن خون دیگری تا زمانی که جان در پیکر داری. بعبارت دیگر، مسئله
روحانیت نیست، بلکه ارزشها و باورهایی ست که در جامعه نهادینه ساخته اند. سردار
سلیمانی، شمشیر ولایت است. فرماندهی ست فرمانبردار به همین دلیل در راس نگهبانان
رژیم ولایت قرار گرفته است. در تعجبم که آیا مردم میدانند که چه کسانی بر آنها
حکومت میکنند؟ و آیا میدانند که چرا در ورطه ی پرتگاه قرار گرفته اند؟
فیروز نجومی
firoz nodjomi
https://firoznodjomi.blogspot.com/
fmonjem@gmail.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر